శ్రీకృష్ణ లీలావిలాసం - 37

10.1-504-క.
ఇచ్చోఁ బచ్చిక మేసిన; 
విచ్చోఁ ద్రావినవి తోయ; మేగిన విచ్చో; 
నిచ్చోట మంద గొన్నవి; 
యిచ్చోఁ బాసినవి; జాడ యిదె యిదె యనుచున్.
10.1-505-క.
కంజదళాక్షుఁడు వెదకెను
గొంజక లేఁగల నపార గురుతృణవనికా
పుంజంబుల భీకర మృగ 
కుంజంబుల దరుల గిరులఁ గొలఁకుల నదులన్.
10.1-506-వ.
అంత.

భావము:
అలా వెళ్తూ కృష్ణుడు లేగల జాడ కనిపెట్టసాగాడు. “ఇవిగో ఇక్కడ పచ్చిక మేసాయి. ఇక్కడ నీరు త్రాగాయి. ఇదిగో ఇక్కడ మళ్లీ బయలుదేరాయి. ఇక్కడ ఒక్కచోటికి మందగా చేరాయి. ఇదిగో ఇక్కడ మంద విడిపోయాయి.” ఇలా చూసుకుంటూ కృష్ణుడు వెనుదీయకుండా లేగలను వెదుకసాగాడు. దట్టమైన అడవిలో పచ్చిక గుబురులలోనూ; భయంకర మృగాలుండే చెట్ల గుంపుల లోనూ; చెట్లవెనుక; పర్వతాలపైనా; కొలనుల చెంత; నదుల దగ్గర అంతటా వెదికాడు. అప్పుడు...

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.1&Ghatta=69&padyam=504

// తెలుగులోనే మాట్లాడుకుందాం //
: : చదువుకుందాం భాగవతం, బాగువడదాం మనం అందరం : :